Ons is een Kind geboren,
een Zoon is ons gegeven
en Hij heet: Wonderbare Raadsman,
Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst (Jes. 9, 5)
Jesaja heeft het ons aangekondigd. En met Kerst is Hij dan geboren.
Het is een vreugdevolle boodschap, die klinkt in een wereld en tijd waarin vrede en licht het vaak afleggen tegen oorlog en duisternis. Dat is nu zo. Dat was toen ook zo: er was geen plaats in de herberg voor Jozef en zijn hoogzwangere Maria. Uiteindelijk vinden ze een plekje in een grot of stal, tussen de dieren en een kribbe, met een voederbak als wieg. Zo op het eerste oog niet iets indrukwekkends, niet iets om het in vreugde van uit te gaan zingen.
En toch: God laat zich niet tegenhouden, Hij dringt door de kieren van de stal heen naar buiten en de herders op het veld, die eenvoudige arme mensen, die hoorden het goede nieuws en zij geloofden wat de engel tegen hen zei. Misschien moet je wel zelf arm zijn om door alle donkerte heen licht te zien, om in dat kleine Kind in die voederbak de Redder van de wereld te zien, de Wonderbare Raadsman, de Sterke God en Vredevorst.
Het Kerstverhaal leert mij dat er meer is dan wat het oog in eerste instantie ziet. Ik moest daarbij denken aan het strootje dat Jezus gedragen heeft. Er is een gedichtje over gemaakt: (Pieter Feller)
Ik ben zeer uitzonderlijk.
Ik ben een heel oud strootje.
Jezus lag ooit op mij
helemaal in zijn blootje.
De ezel wilde me eten,
de os wilde aan me knagen,
de schapen keken begeerlijk,
maar ik moest Jezus dragen.
Een herder heeft me gepakt
en in een doosje bewaard.
Nu ben ik een heilig strootje.
Het heiligste strootje op aard!
Een klein iets kan iets heiligs worden. Daar waar je bereid bent Jezus te dragen, of zijn broeder of zuster, daar gebeurt iets wat het oog in eerste instantie niet ziet, maar wat van grote waarde is voor de redding van de wereld.
Kerstmis vieren in een tijd waarin de wereld in brand staat met vele oorlogen en onrecht, en onderdrukking van veelal armen en vrouwen, Kerstmis vieren in een tijd waarin het niet vanzelfsprekend meer is dat ieder mens van waarde is en er bij hoort, …
het heeft iets van: je er niet bij neerleggen dat de mensen God vergeten zijn, tegen de verdrukking in blijven zingen en blijven getuigen van die Vredevorst, die God die voor ons mens geworden is.
Het strootje leert ons dat geloven ook een werkwoord is: Jezus dragen.
Dat we met de eenvoud van dat strootje Jezus blijven dragen, want wat je voor de minste van mijn broeder of zuster hebt gedaan dat heb je voor Mij gedaan – zou Jezus later tegen zijn leerlingen zeggen.
zustermarianne.wordpress.com 